Bohaterowie literaccy

Bohaterka „Zbrodni i kary", stara, skąpa i znienawidzona przez wszystkich kobieta, która wykorzystuje biednych aby się wzbogacić na ich własnościach, które jej dają w zastaw za małą sumę. Wykorzystuje swoją przyrodnią, młodszą siostrę (Lizawietę), która jest ciężarna. Cały swój majątek zamiast spisać siostrze, która go potrzebuje spisała na kościół.

sędzia śledczy, prowadzący sprawę podwójnego zabójstwa w Petersburgu w powieści „Zbrodnia i kara". Jest utalentowanym i przenikliwym policjantem co pozwala mu odkryć, że Rodion Raskolnikow jest mordercą po przeczytaniu jego artykułu do gazety studenckiej o filozofii Raskolnikowa.

Bohater powieści realistycznej „Zbrodnia i Kara", były student mieszkający w Petersburgu z utrzymania siostry i matki. Kieruje się w życiu swoją filozofią według której ludzie dzielą się na dwie grupy, wszy ludzkie i elitę. Pragnąc sobie uświadomić że należy do tej drugiej jednocześnie przekonując się że działa po prostu wedle filozofii prostego rachunku i robi dobry uczynek zabija Lichwiarkę i jej siostrę po czym ucieka chowający dorobek kobiety. Popada w obłęd, myśli że wszyscy wiedzą że to on zabił i zaraz po niego przyjdą. Na końcu powieści pod wpływem soni zmienia się (zmartwychwstaje niczym Łazarz)

córka Siemona(pijaka), która pomimo prostytuowania się pozostaje czysta. Symbolizuje wiarę w powieści „Zbrodnia i kara". Pomaga Rodionowi, do którego zapalała uczuciem miłości caritas, zrozumieć że Edycie bóg ma moc decydowania kto powinien zginąć, a kto przeżyć.

Tytan, syn Gai, który ulepił pierwszych ludzi z gliny pomieszanej ze łzami. Widząc, że żyją w przerażeniu wykradł iskrę z Olimpu i dał ludziom ogień. Zeus był wściekły i ukarał ludzi zsyłając Pandorę, a Prometeusz został skazany na okrutną mękę. Łańcuchami przykuto go do Kaukazu i codziennie przylatywał orzeł i szarpał jego wątrobę, która na następny dzień się regenerowała.

-symbol buntownika

-bohater antyczny

Jeden z greckich królów oblegających Troję. Wymyślił konia trojańskiego dzięki któremu Grecy zdobyli Troję. Przez konflikt z Posejdonem jego powrót do domu trwał kolejne 10 lat. Po drodze przechytrzył Polifema i Kirke, przeżył z załogą przepłyniecie między syrenami oraz ośmioletni pobyt u zakochanej w nim Kalipso na jej wyspie. Ostatecznie jednak udaje mu się wrócić do ukochanej Penelopy i tam wygrywa walkę z jej zalotnikami.

-pomysłowość

-dążenie do celu

-pochwała rodzinnego domu do którego chce wrócić

-wędrowiec

Orfeusz był najlepszym poetą i śpiewakiem ludzkości. Kiedy jego żona zmarła ukąszona przez węża Orfeusz zszedł po nią do Hadesu. Swoją muzyką przekupił Charona, Cerberami samego Hadesa. Mógł zabrać Eurydykę na powierzchnię pod warunkiem że nie odwróci się za siebie aż do wyjścia z podziemi. Złamał jednak ten warunek i stracił ukochaną na zawsze.

-miłość której nawet smierć nie może pokonać

-poeta

-lojalny

Syn Zeusa i śmiertelniczki, którego Hera nienawidziła. Nasłała ona do jego kołyski dwa węże, które udusił, a później na niego samego gniew tak wielki że zabił swoją żonę i dzieci. Za karę dostał 12 prac. Kiedy je wykonał ożenił się znowu. Jego druga żona przez podstęp dała mu zatrutą koszule, która zaczęła się na nim palić. Zdruzgotana kobieta popełnia samobójstwo, a Herakles zostaje uczynionym nieśmiertelnym przez bogów olimpijskich. Godzi się w końcu z Herą.

-wytrwały

-siła duchowa

-silny

-półbóg

Konkurent do władzy. Zostaje wysłany po złote runo, które dobywa dzięki Medei. Wraca z nią do ojczyzny gdzie przez jej działania musi uciekać do Koryntu. Tam zakochuje się w innej kobiecie i zostawia Medeę.

Córka króla Kolchidy. Pomaga Jazonowi spełnić warunek swojego ojca, który stoi na przeszkodzie w spełnieniu jego misji. Zabija nawet własnego brata, aby umożliwić Jazonowi ucieczkę ze złotym runem. Kiedy dociera z Jazonem do ojczyzny okazuje się, że jego stryj nadal odmawia mu władzy. Doprowadza do jego śmierci przez co muszą uciekać do Koryntu. Tam traci Jazona, który odchodzi do innej kobiety. Ze smutku zabija jego rodzinę.

-kobieta fatalna (jedna z pierwszych)

-czarodziejka

-mściwa

Największy wynalazca w starożytnej Grecji. Zabił własnego ucznia w obawie, że ten staje się lepszy od niego i z zazdrości o jego potencjał. Zatrudnił go później król Krety, Minos, zbudował dla niego m.in.: labirynt dla minotaura. Kiedy chciał do Aten wrócić, Minos uwięził go i jego syna na wyspie. Dedal buduje skrzydła dla siebie i Ikara i uciekają z wyspy. Przeżywa lot.

-symbol mądrości, przezorności i pragmatyzmu

-symbol dojrzałości

-wynalazca

Przeciwieństwo swojego ojca Dedala. Ignoruje jego rozważne rady i chce podlecieć jak najbliżej słońca, przez co wosk w jego skrzydłach się roztapia, co prowadzi do śmierci młodzieńca(runął w morza).

-symbol młodzieńczej brawury

-bohater tragiczny

-brak samoświadomości o konsekwencjach

-idealizm

Narcyz był myśliwym, pięknym, zapatrzonym w siebie młodzieńcem. Któregoś dnia zakochała się w nim nimfa Echo. On jednak odrzucił jej zaloty, a wtedy ona poskarżyła się bogini Artemidzie. Ta ukarała Narcyza w ten sposób, że zakochał się on sam w sobie, we własnym odbiciu aż usechł z tęsknoty.

-postawa narcyzm

-piękny ale pusty

Córka Demeter i Zeusa. Zakochał się w niej Hades, pan podziemia. Porywa Demeter, a jej matka mści się zsyłając klęske nieurodzaju. Zeus rozkazuje Hadesowi oddać córkę ale Persefona zjadła kilka ziarenek owocu granatu w krainie umarłych, przez co związała się na zawsze w krainą podziemia. Odtąd kilka miesięcy spędza z matką(lato, wiosna) i kilka z mężem (jesień, zima).

-głupi błąd i jego konsekwencje

Syzyf był królem Koryntu. Uwielbiany przez bogów był zapraszany na ich uczty gdzie słuchał różnych plotek i później opowiadał je w swoim królestwie. Zeus się wkurzył i zesłał Tanatosa na Syzyfa aby zabrał go do podziemia. Syzyf jednak uwięził tanatosa. Rozgniewał tylko bardziej bogów i kiedy Ares uwolnił Tanatosa został zabrany do Hadesu. Przed śmiercią polecił żonie aby go nie pochowała-dzięki temu nie mógł wejść do świata umarłych, a jedynie błąkać się nad wodami Styksu. Syzyf uprosił Hadesa aby dał mu wrócić na moment do świata żywych aby mógł ukarać żonę za swój brak pochówku. W ten sposób znowu oszukuje bogów i ucieka przed śmiercią. Bogowie karzą go za to, miał bez końca staczać wielki głaz na stromą górę. Za każdym razem kiedy był bliski szczytu, głaz spadał.

-znak żmudnej i bezsensownej pracy (syzyfowa praca)

-pokazuje absurd życia, koniec jego jest znany od początku i nie da się go oszukać.

-mądry, pomysłowy

Bóg miłości

Bóg (uosobienie) śmierci